Животот со родителите и по 30 – тата годинa одамна стана нормална појава. Причините се многубројни, а последиците кои самостојното живеење ги носи со себе во подоцнежните години може да имаат негативно влијание врз развојот на кариерата.
Според најновото истражување на Евростат во 2019 година, дури 71,9 отсто од младите на возраст од 18-34 години, сè уште живеат со своите родители.
Немилосрдната статистика е поразителна особено кога бројките се споредуваат со некои европски земји како Данска, Финска или Шведска каде секој петти човек на оваа возраст сè уште живее со своите родители. Дали овој проблем е од културна природа, економска ситуација, пазар на труд или удобност?
Финансиската сигурност е клучна
Помислата за независно живеење може да биде возбудлива и застрашувачка во исто време. Напуштањето на родителското гнездо e подолг процес и поради добрите можности за пристоен приход и поради менталитетот.
Се зависи од културата, економската и финансиската состојба, семејната динамика и семејните односи воопшто. Идеално е човек во неговите дваесетти да стане финансиски и на кој било друг начин независен, но како што живееме во земја во која невработеноста е сè уште висока и на младите често им е тешко да најдат работа што ќе им обезбеди решенија за сите егзистенцијални прашања. , тие се принудени да останат во основното семејство и со тоа да ги намалат трошоците
Бидејќи самостојното живеење носи поголема одговорност, попрецизно планирање на животната организација, младите луѓе кои живеат сами порано созреваат, се поприлагодливи на промените и полесно се соочуваат со животните предизвици.
Во околностите во кои живееме, би било идеално разделбата од родителите да се случи за време или по завршувањето на студиите, односно откако ќе се воспостави работниот однос.
Бавното растење остава траги
Единствената негативна страна на напуштањето на родителскиот дом може да биде тоа што лицето можеби е премногу младо за да се соочи со одредени тешкотии во животот. Исто така, родителите знаат да бидат премногу заштитнички настроени кон своите деца, што е карактеристика на нашата култура.
За способноста на еден млад човек да се одвои од родителите одлучува пред се економскиот фактор, а потоа неговата интелектуална, социјална и емоционална зрелост, способноста да функционира во општеството и да се грижи за себе. Според непишаното правило, девојчињата побрзо созреваат, па затоа е полесно да го напуштат родителското гнездо. На жените им е малку полесно бидејќи преку образованието стекнале повеќе вештини за самостоен живот и најчесто се мисли на сите оние организациски активности и работни места поврзани со одржувањето на секое домаќинство.
Сепак, најголемиот проблем е невработеноста. Затоа не е чудно што младите и после 30 – тата година сé уште живеат со родителите. И како што знаете, луѓето добро се приспособуваат, затоа сега имаме толку необична генерација.
