Кадир, 34-годишен маж, живее во градот по име Малатија во Турција. Традиционално, секојдневието на големите градови како овај е една хаотична слика каде владее сообраќајниот хаос. Луѓето постојано доаѓаат и си одат, никогаш не поминуваат премногу време на едно место, брзаат да присуствуваат на состанок или ги земаат децата од училиште. Сепак, зафатените луѓе во овој космополитски град одвојуваат малку од своето време за да го поддржат својот сограѓанин Кадир.
За жал, Кадир страда од ментално растројство, но тоа не го спречува да се обиде да се вклопи во граѓаните на Малатија и нивните секојдневни рутини. Тој го поминува денот возејќи дрвена прачка долга 3 метри низ градот, мислејќи дека тоа е автомобил. Прачката е комплетирана со ретровизор и логото на Мерцедес, поради што уште го нарекуваат Мерцедес Кадир.
Целиот град Малатија ја живее приказната на Мерцедес Кадир заедно со него. Секој локал во градот го знае и тие се трудат да му помогнат. Како? Со негово почитување.
Мерцедес Кадир секојдневно го „вози“ својот импровизиран автомобил и секогаш ги следи правилата - ја паркира својата „кола“, ги почитува семафорите, а другите автомобили му даваат првенство на минување. Се чини дека сите го почитуваат како рамноправен учесник во сообраќајот. А зошто да не? Во 2006 година добил сопствена регистарска табличка (неговите бројки се 44 МК 444), возачка дозвола и осигурување. Неколку механичари се здружуваат и му помагаат на Мерцедес Кадир да го одржува автомобилот - поставија музички плеер, вентилатор, ретровизор и ја одржуваат неговата ѕвезда од Мерцедес чиста и сјајна. Понекогаш го проверуваат „автомобилот“ и разговараат со него, кажувајќи му за неговите „неволји со автомобилот“.
Една од омилените приказни што мештаните сакаат да ја раскажуваат е кога механичар му рекол на Кадир дека ќе мора да го остави својот „автомобил“ три дена за да направи неколку поправки. Приказната траеше некое време, механичарот постојано му велеше дека ќе треба уште неколку дена да го поправи „автомобилот“, и на крајот, како и секој друг човек, Кадир се фрустрира - му рекол на механичарот дека доста е, дека тој си оди дома заедно со автомобилот.
Полицијата дури го запира и му пишува „казна“ кога вози пребрзо или кога се паркира на погрешно место.
Одвреме-навреме се среќаваме со овие приказни во кои заедницата се здружува за доброто на поединецот. Кадир сега е икона во градот, лесно препознатлив од секој граѓанин, па дури и од туристи. Иако неговиот општ живот е под влијание на неговото ментално растројство, неговото секојдневие е рутина која малку се разликува од секој друг. Се буди наутро, „вози“ до градот на оброк и чај, а навечер се враќа дома. Тој е љубезна и чиста душа, велат мештаните, и очигледно е дека зад себе има почит и поддршка од целото население.
.jpg)
