Зимското сметање на времето е всушност стандардно, додека привремената транзиција кон летното првпат беше официјално воведено во 1916 година во Германија и нејзините сојузници во Првата светска војна.
За различно пресметување на времето во лето и зима се размислувало долго време низ историјата. За основач на оваа идеја во 1784 година се смета Бенџамин Френклин, кој верувал дека со поместување на стрелките на часовниците може подобро да се искористи сончевиот летен период.
Во текот на следните 100 години, индустриската револуција ја постави основата за неговата идеја да влезе во државната политика. Во поголемиот дел од 1800-тите, луѓето кои ги контролираа часовниците во секој град и град ги поставуваа своите часовници според Сонцето, што значеше дека пладне во Њујорк било исто време со 12:05 во Филаделфија и 12:15 во Бостон.
Тоа создаде разни проблеми, бидејќи никој не можеше да се договори чие време е вистинското. А поради тоа најмногу настрадаа железничките компании кои се обидуваа навреме да донесат патници и товар. Во 1840-тите, британските железници усвоија стандардни времиња за да ја намалат конфузијата. Набрзо следеа и американските колеги.
Воведувањето на временски зони предизвика страв кај луѓето кои веруваа дека овој „прекин“ во пресметувањето на времето ќе создаде прекини во работењето и некаква катастрофа, чија природа не може прецизно да се утврди. Но, откако проблемот со временската зона беше решен, не помина долго време додека идејата на Френклин за летно сметање на времето беше преуредена за потребите на индустрискиот свет.
Во 1900-тите, англискиот градител Вилијам Вилет ги повика британските законодавци да ги поместат стрелките на часовниците наназад за да ги искористат придобивките од економска природа. Парламентот го отфрли предлогот во 1909 година, за да го прифати неколку години подоцна под притисок на Првата светска војна.
Во САД, федералната влада ја презеде контролата врз временските зони во 1918 година, а во март истата година земјата го загуби првиот час на спиење.
Аргументи за поместување на стрелките
Идејата зад поместувањето на стрелките на часовниците е да се максимизира сончевата светлина на северната хемисфера, бидејќи деновите почнуваат да се продолжуваат на пролет, а потоа се скратуваат на есен. Логиката е дека со скокање час напред или назад, луѓето додаваат еден час сончева светлина до крајот на работниот ден.
Еден од најстарите аргументи за летното сметање на времето е дека тоа може да заштеди трошоци за енергија. Но, постојат многу спротивставени студии за тоа дали тоа е навистина така.
„Њујорк тајмс“ пишува дека вистинската одлука за поместување на часовникот била донесена за време на Првата светска војна кога поради недостигот на јаглен и други извори на енергенси било неопходно да се заштеди што е можно повеќе на електрична енергија.
извор: lokalno.mk
.jpg)
