Многумина биле изненадени кога, пред околу сто години, Хенри Форд ја скратил работната недела во неговите фабрики од шест на пет дена во неделата. Неколку години подоцна, петдневната работна недела стана „златен стандард“.
Четиридневната работна недела е желба на се поголем број млади луѓе кои се трудат да ги балансираат деловните и приватните делови од својот живот, додека работодавачите велат дека нема формални пречки за нејзино воведување, а синдикалците предупредуваат да се внимава и да се избегнува десетчасовниот работен ден.
Во четиридневната организација на работната недела, вработените работат четири дена по осум часа, а плата за земаат пет дена. Со тоа бројот на работни часови неделно од 40 се намалува на 32.
Идејата за скратување на работната недела не е толку нова, а пионер, како и во многу други индустриски решенија, е Хенри Форд, пишува бизнис журнал.
Во 1926 година, тој ја скратил работната недела во неговите фабрики од шест на пет дена. Форд сфатил дека ако работниците имаат викенд, односно два дена одмор, тогаш ќе сакаат да купат автомобил за да можат да одат некаде. Во основа, тој сфатил дека на луѓето им треба повеќе време за да ги потрошат парите што ги заработуваат и сакал да продаде што е можно повеќе автомобили на своите работници. Иако многумина мислеле дека таквиот потег ќе ја намали продуктивноста, сепак се случило спротивното. Работниците покажале поголема продуктивност и лојалност од порано.
Потегот на Форд одекна низ Америка и предизвика голем број штрајкови во кои работниците бараа петдневна работна недела. Од раните 1940-ти, осумчасовниот работен ден и 40-часовната работна недела станаа стандардна практика во различни индустрии ширум светот.
За ова ќе бидат потребни децении, но поради напредокот на технологијата, а неодамна и пандемијата и работата од дома, како и напуштањето на прекувремената работа од страна на милениумците и генерацијата Z, идејата за дополнително скратување на работната недела почнува да добива на интензитет. Во некои земји и индустрии, недостигот од работници ги принудува и работодавачите да ја скратат работната недела.
Прекумерната работа не е гаранција за богатство
Идејата дека можеме да постигнеме богатство со прекумерна работа никогаш не била директно докажана. Можеме да гледаме на работите на поинаков начин, пренесува CNBC. Не сите богати луѓе се богати само поради обемот на работа и времето што го вложиле.
По пандемијата се појави движењето на масовни оставки (The Great Resignation) и Silent Quitting, а се интензивираше и воведувањето на четиридневната работна недела, бидејќи вработените, слично како во фабриките на Форд, сакаат доволно време за себе и нивното слободно време, не предизвикувајќи ја ефикасноста и продуктивноста на работа.
Основачот и управен директор на организацијата 4 Day Week Global, Шарлот Локхарт за CNBC вели дека токму тоа стои зад движењето на четиридневната работна недела. Тој вели дека петдневната работна недела ќе влезе во историјата исто како и шестдневната и седумдневната работна недела.
„Во 21 век, гледаме дека луѓето не сакаат и нема да работат толку многу часови кога ќе видат дека можат да го направат тоа поинаку“, изјави Локхарт за CNBC.
Четиридневната работна недела ја смета за иднината на работата, поради што на крајот ќе имаме подобро општество. Истражувањето на 4 Day Week Global на 33 компании со четиридневна недела во САД, Австралија и Ирска покажа дека задоволството и продуктивноста се зголемиле во просек за 8,4 отсто во текот на шестмесечното истражување и за 37,55 отсто во споредба со минатата година.
