Ова е животна приказна за меѓусебно почитување, љубов, соработка и врска која ретко се гледа во и онака зафатениот свет, полн со промени и нејаснотии.
Еднаш многу одамна...
Се сеќавате ли на овој вовед? Ова се зборовите кои ни оставаат топли спомени од детството бидејќи често не воведуваа во најубавите приказни на кои се уште се сеќаваме со радост и насмевка на лицата.
Вака би можела да започне денешната приказна, ако можеме да бидеме толку слободни. Станува збор за животна приказна за меѓусебно почитување, љубов, соработка и врска која ретко се гледа во и онака зафатениот свет, полн со промени и нејаснотии. Оваа приказна е за 72-годишен маж кој решил да им го посвети животот на луѓето затоа што, како што вели: „На луѓето не им треба многу“. Доволно е да им приредите топло добредојде и искрена насмевка за вашиот и нивниот ден да биде подобар“.
Неговото име е Душко Вржиќ, а љубовта кон луѓето, Кварнер, туризмот и хотелиерството се причините поради кои решил да ја замрзне пензијата и да се впушти во понатамошна авантура. Како верен партнер во намерата на гостите да им пружи вистинско и искрено добредојде, тој ги пронашол Liburnia Riviera Hotels, со кои е речиси пет децении.
Нивната авантура започна во далечната 1974 година (можеби малку порано), кога младиот Душко ја започна својата кариера како возач на набавки во тогашниот хотел Кварнер. Тоа беше работа каде што се грижеше за возилата на гостите, ги превезуваше по потреба, а понекогаш и доставуваше залихи за хотелот. Неколку години подоцна, поточно во 2000 година, работата му била прекината и тој станал носач на багаж во хотелот Империјал. И исто како ликот од филмот, Душко ја отелотвори улогата што често ја гледаме во романтичните комедии на влезот во елитните хотели.
„Па, можеби сум како лик од филмовите, но оваа работа мора да ја имате во срцето. Ние сме првиот контакт на гостинот со хотелот и прва помош пред влегување во хотелот, но и пред заминување“, истакна Душко Вржиќ.
Како што објаснува, ништо не му е тешко да направи за гостин, а тој и неговите колеги секогаш им се на располагање.
„Јас сум личност која мора да биде во движење и ова е мојата работа од соништата. Понекогаш сакам да кажам дека сум мало запче во голем синџир, и на туризмот во Кварнер и на хотелот Либурнија Ривиера“, рече тој.
Во текот на својот работен век научил четири странски јазици (словенечки, италијански, германски и англиски). Иако не ги познава совршено, тој додава дека тоа е повеќе од доволно на гостите да им приреди пријатен пречек во хотелот.
„Најсреќен сум кога гостите ќе ми кажат дека им е мило што сме тука и што повторно ќе се вратат во нашиот хотел. Никогаш нема да го заборавам Самитот на балканските земји кога еден од претседателите лично ме избра мене да му бидам возач и менаџер на хотел. За мене тоа беше доказ дека си ја работам работата како што треба“, додава тој.
Тој е како ментор и татко на младите
Како најстар член во својот тим има само пофални зборови за помладите колеги, добро се сложуваат, а генерацискиот јаз не е проблем во нивниот случај. Тој е секогаш тука за нив, и често ја презема улогата на ментор.
„Секогаш им велам да ме прашаат што и да ги интересира. Понекогаш моето долгогодишно искуство ме надминува, па затоа ги советувам да го поздрават секој гостин и да му помогнат. Се трудам да не им пречам, но сакам да им го пренесам моето знаење и искуство. Сè на сè, тоа е група драги луѓе“, рече низ смеа.
Тоа е доказ дека човекот е навистина клучот за успехот
Душко е навистина, како што самиот вели, e дете на хотелот Либурнија Ривиера. За време на својот работен век пречека и испрати илјадници луѓе, од најголемите државни гости до најмладите гости. Од работодавачотт доби награда за вработен на месецот и годината, но сега ја заслужи и највисоката награда од Хрватскиот туристички одбор - Човекот е клучот на успехот. Станува збор за престижна награда за сите туристички работници чија цел е да го подигнат квалитетот на услугите и гостопримството на работниците во туризмот и другите дејности поврзани со туризмот, што директно влијае на нивото на задоволство на гостите, ширејќи ја позитивната слика за хрватскиот туризам и севкупниот искуство на Хрватска како посакувана туристичка дестинација.
„Оваа номинација е голема чест за мене. Ја сакам работата што ја работам и ќе продолжам да ја работам се додека можам. Мислам дека работата со луѓе е како да работиш во туризмот. Правете го она што го сакате, затоа што само така луѓето околу вас ќе го почувствуваат вистинското добредојде и топлина што сакате да им ја пружите“, заклучи Душко.
