Таквата состојба ги загрижува жителите на „Ѓољот“, како што го нарекуваат дојранчани Езерото, и не сакаат да помислат дека може да им се случи повторно еколошка катастрофа како таа од крајот на минатиот и почетокот на овој век кога повеќе години Дојран повеќе личеше на бара отколку на езеро.
Проблемот со празнењето на Езерото во 2002 година беше решен со пуштањето во употреба на Хидросистемот „Спас за Дојранското Езеро“ со кој од бунарите во Ѓавато, богданско, се врши дотур на вода во Дојранското Езеро. Во последните три години системот не работеше, но во ноември лани првиот заменик претседател на Владата и министер за животна средина и просторно планирање Изет Меџити и пратеникот во Собранието Миле Цеков повторно го пуштија во функција Хидросистемот од кој проработеа три од десетте пумпи. По еден месец, поради дефект и дотраеност на системот, престанаа да работат, а до пред десетина денови во Езерото дотекуваше вода само од една пумпа. И таа престана да тече, па каналот по кој се слива водата во Езерото е сув и запуштен и ниту капка вода не дотекува.
Ништо не е поскапо од „Ѓољот“
На местото каде отворениот канал ја носи водата во Езерото го затекнавме Филип Дончевски, поранешен прв директор на Хидросистемот „Спас за Дојранското Езеро“, кој на нашето прашање зошто нема вода во каналот најпрвин само кусо искоментира:
- Ништо не е поскапо од „Ѓољот“, ниту струјата, ниту цевководот, ниту запирањето и пуштањето во употреба на Хидросистемот. Дојран еднаш го спасивме, вторпат можеби ќе успееме, но трет ќе нема, категоричен е Дончевски.