Во Европа, бројот на слободни денови е значително повисок во споредба со други региони. Франција, Шпанија и Финска долго време се сметаат за земји со најдарежливи политики за одмор. Таму вкупниот број слободни денови — комбинирајќи платен годишен одмор и државни празници — обично надминува триесет и пет дена годишно. Германија исто така нуди голем број денови одмор, иако бројката варира в зависност од покраината. Овие држави ја истакнуваат важноста на балансот помеѓу работата и приватниот живот и го гледаат одморот како суштински дел од здравата работна култура.
Сосема поинаква е сликата во земји надвор од Европа. Во САД нема законски минимум за платен годишен одмор, па просекот се движи околу десет работни дена. Во Јапонија вкупниот број на слободни денови е меѓу најниските во развиениот свет, а дополнителен проблем е што многу работници не ги користат ни оние денови што им следуваат, поради корпоративната култура на прекумерна посветеност. Канада и Австралија нудат умерен број слободни денови, но и таму политиките се многу поконзервативни во споредба со европските.
Интересно е што истражувањата покажуваат јасна поврзаност меѓу бројот на слободни денови и продуктивноста. Работниците кои имаат подолг и поквалитетен одмор се повеќе фокусирани, креативни и поефикасни во извршувањето на задачите. Земјите со најмногу слободни денови истовремено бележат пониски нивоа на „burnout“, помалку боледувања и повисока вкупна мотивација. Ова сугерира дека одморот не е луксуз, туку вложување во подобра работна ефикасност.
Македонија, споредено со европските стандарди, се наоѓа некаде во средината. Најголемиот дел од работниците располагаат со околу дваесет до дваесет и еден ден платен годишен одмор, на кој се додаваат државните празници. Ова не е ниска бројка, но е далеку под европските лидери. Иако зголемувањето на бројот на слободни денови кај нас би предизвикало отпор од дел од бизнис-заедницата, европските трендови покажуваат дека одморот не ја намалува, туку ја засилува продуктивноста на долг рок.
Заклучокот од сите анализи е јасен: земјите со најмногу слободни денови се и земји со висока продуктивност, здрави работни навики и подобар квалитет на живот. Повеќе слободни денови не значи помалку работа. Напротив, значи попаметно организирана работа и работна култура што го става човекот во центарот.