Во новото истражување, научниците се обидоа да утврдат кои делови од нашите дишни патишта се затнуваат со микропластика, имајќи предвид дека секоја недела вдишуваме толку микропластика колку што има во една кредитна картичка.
Тоа, за жал, не е се.
Јадеме и пиеме пластични честички бидејќи микропластиката сега е насекаде.
Тоа е во чајот што го нарачавме во кафулето, во водата, во храната, дури и во нашите крвни садови.
Веќе не можеме да го избегнеме, а сè уште не знаеме како присуството на овие туѓи микрочестички влијае на нашиот организам.
„Во 2022 година, студиите за прв пат открија микропластика длабоко во човечкиот респираторен тракт, што предизвикува загриженост за сериозни здравствени ризици за респираторниот систем“, рече инженерот и експерт за материјали Мохамад Ислам од Универзитетот за технологија во Сиднеј, како што објави Science Alert.
Каде се таложи?
Ислам и неговите колеги користеле модел на динамика на пресметковна течност за да истражат како микропластиката се движи низ нашите горни дишни патишта под различни услови на дишење.
Овој тип на модел со децении прави ефективни предвидувања за други форми на честички.
Тие откриле дека најголемата тестирана микропластика (5,56 микрометри) има тенденција да се заглави во нашите горни дишни патишта, најверојатно во носната празнина или задниот дел на грлото.
Обликот на пластична прашина влијае и на местото каде што се таложи.
„Поради комплицираната и високо асиметрична анатомска форма на дишните патишта и сложениот проток во носната празнина и орофаринксот, во таа област се таложи голем дел од микропластиката. Брзината на протокот, инерцијата на честичките и асиметричната анатомија влијаат на вкупното таложење и го зголемуваат концентрација на таложење во носните шуплини и областа на орофаринксот, објасни Ислам.
Модел на таложење околу белите дробови
Ислам и неговите колеги планираат да моделираат како овие честички се движат и се населуваат околу нашите бели дробови.
„Милиони тони од овие микропластични честички се пронајдени во водата, воздухот и почвата. Глобалното производство на микропластика расте, а со тоа и нивото на овие честички во воздухот“, вели Ислам.
Иако моментално нема докази дека микропластичните честички кои стигнуваат до нашите тела се веднаш токсични, експертите се загрижени за долгорочните последици од таложењето на овие ситни загадувачи, особено затоа што микропластиката потенцијално привлекува штетни „автостопери“, како што се бактериите отпорни на антибиотици и вируси.
Затоа, разбирањето каде точно се таложат овие честички во нашиот организам е важен чекор во одредувањето на нивната штетност за нашето здравје.
Истражувањето е наречено How microplastics are transported and deposited in realistic upper airways? и беше објавено во списанието Physics of Fluids.
