На првиот ден од 2024 година, единиците на регионалната самоуправа и градот Загреб ќе престанат да бидат основачи и сопственици на општите болници кои преминуваат во државна сопственост, по што ќе бидат сменети административните совети и директорите, а нови членови и в.д. директори ќе именува Владата, пишува „Јутарњи лист“.
Од Министерството за здравство велат дека се работи за сложена законска процедура која започнува на Нова година. Следниот чекор е 1 април, кога Владата на регионалната единица на самоуправа, односно Градот Загреб, ќе назначи членови на административниот совет на општите болници и крајниот рок за именување вршители на должност директори на болниците кои преминуваат во државна сопственост е осум дена. Рокот за усогласување на статутите на општите болници чии основачки права се пренесени на државата е одреден до 1 јули.
Целта е да се намалат долговите
„Самиот пренос на сопственоста е всушност правна работа и на почетокот не се очекуваат промени. Ова би го нарекол храбар потег на министерот Вили Берош, бидејќи сега одговорноста за сите болници ќе биде на негова страна – финансии, јавни набавки…“, вели Дражен Јурковиќ, директор на Хрватското здружение на работодавачи во здравството.
Целта на оваа реформа, вели Јурковиќ, е секако намалување на долговите кои сега се во однос на две третини од општите долгови и една третина од државната болница.
„Според тоа, кога ќе се земе предвид дека во моментов има седум државни болници, но тие се најголеми, долгот е релативно сличен. Така што, очигледно, треба систематски да се работи на тоа, бидејќи државните болници не се без долгови, па само ќе го преземат бизнис моделот“, вели Јурковиќ.
Покрај промената на правната страна на преносот на сопственоста, промените ќе се одразат и во организациското работење. Според Министерството, стандардизираното работење на болниците ќе придонесе за подобрување на финансиското работење, набавка на медицински помагала и лекови и подобро управување со човечките ресурси.
Преку организациски промени ќе се направи обид да се постигне стандардизација во обезбедувањето болничка здравствена заштита, во корист на вработените, а особено на пациентите.
