Замислете на момент дека е готова пандемијата.
Од повеќе фирми кои нудат работа на далечина како супер плус и погодно која би требало да ја прифатите, се повеќе добиваат работниците кои се селат од земја до земја. Се тоа делува идеално, ама може да значи и безброј компликации кога ги поднесуваат даночните пријави.
Замислете на момент дека е готова пандемијата. Глобалното патување е продолжено, жариштата се работа на минатото и компаниите запрво го држат ветувањето кое го давале во последно време: Овозможување работа на далечина од било кое место на светот, барем неколку месеци во годината.
После замислете како работник од Лондон, Њујорк и Хонгконг влегуваат во бар. Да кажеме дека тоа е во Рио де Женеиро. Сите они заработуваат иста плата - 100,000 долари и два месеци им е дозволено да работат во Бразил на далечина.
Еднаш кога ќе се врати дома од странство, кој ќе биде највеќе должен за данок?
Незгодно прашање е што работодавците се обидуваат да го утврдат дури и кога ги планираат своите аранжмани за работа после пандемија. И покрај постојаната неизвесност и нерамномерното вработување, пазарот на трудот се намалува во многу земји, а компаниите - особено почетниците - сакаат да привлечат нови таленти преку можностите за работа на далечина.
Според Роберт Салтер од даночната и советничка фирма Блик, нашиот далечен работник од Њујорк може да се соочи со највисоки сметки, додека оној од Лондон нема да има ништо дополнително да плати. Сепак, се претпоставува дека сите тројца ги исполнуваат своите даноци во Бразил на време во согласност со прописите и - можеби најважно за да се избегнат скапи грешки - на португалски јазик.
И предупредува на најлошото сценарио за оваа нова генерација: потребно е да се доставуваат повеќе даночни обрасци во различни земји, во исто време губење на какви било придобивки од даночни договори.
„Може да биде катастрофа“, рече тој. „Може да поднесете четири или пет даночни пријави.“
Пред десет години, компаниите како „Убер“, „Фејсбук“ и „Инстаграм“ беа различни од компаниите на Волстрит, нудејќи бесплатни ручеци, откачени канцелариски поволности и обичен код за дресови.
Сега компаниите од Лондон до Newујорк и Торонто до Берлин ги формализираат, па дури и ги прошируваат своите можности за флексибилно работење, честопати со либерални ограничувања за тоа каде вработените можат да патуваат и колку долго можат да го сторат тоа.
„Непријатни ситуации“
Многу компании се обраќаат до надворешни компании за помош при вработување на теле-работници. Поставувањето на прашањето за платите во последната година бележи зголемување на побарувачката за услуги организирани од работници во странство, комбинација на софтвер, локални експерти за сметководство, па дури и заштита на девизи.
Ова влијае на предизвиците на трудовата политика. Непробано во голема мера, ваквите придобивки претставуваат големи ризици за работниците и компаниите во време кога владите подготвуваат прекугранични деловни патувања и имаат огромна потреба од даночни приходи.
„Овие можат да бидат прилично непријатни ситуации“, вели даночниот советник Салтер.
Вработените кои работат во странство може да се најдат во странски јурисдикции дури и само неколку недели, вели тој. Многу земји имаат договори за двојно оданочување, што исто така може да влијае на износот.
Но, ваквите договори можат да се применуваат само на федералните даноци, не на градските или државните обврски што се вообичаени во многу делови на САД или на обврските за социјално осигурување кои се вообичаени во Европа.
А, фирмите што дозволуваат премногу вработени да работат од едната страна на државата може да се најдат обврзани да плаќаат даноци на локален доход.
