Секој нивни ден е непредвидлив, исто како и природата на нивните личности. Србислава Тодоровиќ (26) и Василије Тешиќ (29) се опишуваат како слободоумни луѓе. Луѓе кои немаат класично работно време од 8 до 16. Затоа тие сакаа да го направат својот живот покреативен и поинаков, и слободен.
Тие прават производи од дрво и користат орев, даб, пепел, кедар, но и дрво од стари дабови греди, кое има особено убава боја и текстура. Суровините се набавуваат на различни места, а дрвото се суши природно.
Тие садат дрвја секоја година. Сакаат да патуваат и каде и да одат, наоѓаат парчиња дрво, најчесто трупци, кои потоа ги обработуваат, обидувајќи се да ја зачуваат природната форма на дрвото.
Тие користат само дрво што го завршило својот природен циклус и, како што велат за ,,Приче са душом, тие се многу противат на сечењето млади и здрави дрвја.
Започнале со даски за сервирање храна, а сега прават и масички за кревети од трупци, како и трпезариски маси од стари дабови греди.
– За да им биде појасно на читателите: дрвото што се суши природно е исто така погодно за обработка. Нашата работна опрема е скромна.
– Имаме класична столарска машина и неколку основни алатки, но повеќето работи ги работиме рачно. Рачно изработени предмети се исто така идеја од која не се откажуваме. Веруваме дека дрвото има душа и постапуваме во согласност со тој принцип “, вели Србислава.
– Бидејќи правиме се сами, така го избираме времето за работа. Понекогаш остануваме доцна навечер, понекогаш работиме наутро, во зависност од обемот на работа.
– Понекогаш во средината на неделата патуваме некаде непланирано, а потоа работиме во круг за викенд. Пред да се сретнеме, двајцата бевме ранобудници, но бидејќи сме заедно, богами, сакаме да спиеме уште малку “, додава Василије.
Србислава ги заврши додипломските и магистерските студии на Филолошкиот факултет во Белград, на Катедрата за српска и светска литература, активно се занимава со новинарство и пишува текстови за онлајн портали.
– Василије поседува сопствено лозје и овоштарник, кои заедно ги обработуваме. Во тоа ни помага и семејството секоја година.
– Правиме домашно ви но што се прави со мешање на грозје од Бариќ и Чачак, така што тоа е еден вид љубовна мешавина од ви но.
– Правиме и домашна рак ија од сливи, понекогаш од кајсии кога се добри, така што имаме пијалоци за наши потреби преку целата година.
„Според една од нашите пресметки, поминуваме илјадници километри во текот на месецот. Живееме на релација Земун – Бариќ – Чачак – други делови на Србија.
Патната торба секогаш стои некаде на страна и никогаш не е целосно отпакувана. И нашата работа бара движење: наоѓање и донесување материјал, разговор со клиенти, презентирање на нашата работа и дизајнирање производи “.
