Зошто сè повеќе и повеќе успешни деловни лидери ги охрабруваат своите вработени, но и другите компании да учат од грешките?
Ако не правиме грешки, не се трудиме доволно
Во мај, кратко време откако стана извршен директор на Coca-Colа, Џејмс Квинси ги повика директорите да престанат да се плашат од неуспех, страв што остана во компанијата по фијаско со New Coke пред неколку години. “Ако не правиме грешки, не се трудиме доволно“, рече тој.
За време на кризата со корона, една од компаниите што ужива рекорден успех е Netflix, сепак извршниот директор Рид Хастингс нотира дека треба да преземат повеќе ризици, “Да пробаме повеќе луди работи“.
Дури и основачот на Amazon, Џеф Безос, веројатно најуспешниот претприемач во светот, истакнува дека растот и иновацијата на неговата компанија се засновани врз нејзините неуспеси. “Ако имате храбри потези, тие ќе бидат експерименти“, објасни тој н откако Аmazon го купи Whole Foods.
“A ако тоа се експерименти, не знаете однапред дали ќе функционираат. Експериментите по својата природа се склони кон неуспех. Но, неколку големи успеси сочинуваат десетици и десетици работи што не успеаја“, рече Безос.
Дали учењето од грешки е најдобриот начин за успех?
Иако пораката на овие извршни директори е лесно разбирлива, на повеќето им е тешко да ја искористат. “Не можам да ви кажам колку деловни лидери ги среќавам, колку организации што ги посетувам поддржуваат иновации и креативност. Сепак, истите овие водачи и истите овие организации живеат во страв од грешки, погрешни чекори и разочарувања – затоа имаат толку малку иновации. Ако не сте подготвени да успеете, не сте подготвени да научите. И освен ако луѓето и организациите не можат да продолжат да учат толку брзо како што се менува светот, тие никогаш нема да продолжат да растат и да се развиваат “, рече Бил Тејор, ко-основач на компанијата Fast Company.
Патрик Дојл, извршен директор на Domino’s Pizza од 2010 година, има исклучително успешни седум години лидерство, дури и во споредба со лидерите од другите сектори. Но, сите успеси на неговата компанија, тврди тој, се засноваат на неговата подготвеност да се соочи со веројатноста за грешки и погрешни чекори. Дојл опиша два главни предизвици што стојат во насока на компаниите и поединците да бидат поискрени во врска со своите грешки.
Првиот предизвик, вели тој, е она што тој го нарекува пристрасност на неуспехот – повеќето луѓе со нова идеја избираат да не ја следат идејата затоа што ако пробаат нешто и не успеат, грешката би можела да им наштети на нивните кариери. Вториот предизвик е да се надмине она што тој го нарекува ‘аверзија кон загуба’ – тенденција луѓето да играат не да губат, туку да играат на победа, затоа што за повеќето од нас “Болката во губење е двојно поголема од задоволството од победата“.
Создавањето ‘дозвола да не успеете е важно’, објаснува Дојл и неопходен услов за успех.
Нема учење без неуспех, нема успех без неуспех.
.jpg)
